Teambuilding, onze visie

Tegenwoordig stikt het van de teambuilding, managementcoaches en andere succesbevorderaars op de arbeidsmarkt. Afgezien het feit dat succes een breed begrip is en dat dit voor elk persoon anders is, is het niet mogelijk om in zo een coachingsprogramma de werknemers te motiveren of hen te verbeteren.

Neem teambuilding bijvoorbeeld. Het hele team een dagje uit en een spel spelen dat zij samen moeten oplossen, waarna het team beter moet gaan opereren. Het simpele feit dat een dagje Veluwe en een werkdag behoorlijk verschillen en dat een team in de Veluwe niet gebonden is aan hogere bazen die invloed hebben over wat het team gaat besluiten, is er ook nog zoiets als fenomenologie. Deze stroom in de filosofie is erop gericht om niet het lichaam en de geest afzonderlijk te zien, maar om deze als een lichaamssubject samen te zien. Wanneer je jeuk hebt, gaat je geest niet eerst denken dat je jeuk hebt – de hand gaat automatisch naar het bultje. Het krabben ervaar je dan wel als denken, maar de actie voor de het besef van het bultje is onbewust gegaan. Het lichaam heeft zodoende een eigen soort denken – ook wel Gestalt genoemd (inderdaad een Duits woord) en als je denkt als Gestalt en niet als een persoon op afstand van je lichaam, dan doe je dit in het perspectief met de omgeving. Je hand ligt op tafel of op de muis, maar het is niet zo dat je constant denkt: hand is op muis. Stel je voor dat je dat constant met elk lichaamsdeel moet doen! Wat je doet is je hand op de muis laten rusten en deze onbewust bewegen, omdat je een doel ermee voor ogen hebt op het scherm. Er is dus een verschil met onbewust lichaamsdenken en als een geest over je eigen lichaam denken. Het beste voorbeeld hiervoor is om eens muziek te luisteren van je favoriete artiest thuis en in het concert als hij optreed. Een wezenlijk verschil als het gaat om hoe je het passief thuis ervaart of als lichaam en geest samen actief meemaakt.

Wat heeft dit met al die coaches te maken? Een heleboel. Wanneer je in een teambuilding programma zit, leer je niet samen te werken omdat je niet in je werkomgeving zit. Wellicht begrijp je elkaar beter en merk je dat collega’s heel aardig kunnen zijn, maar met betrekking tot werk heb je er weinig aan, behalve dat je meer bereid bent om naar elkaar te luisteren. Maar als dat het doel is van dat hele teambuilden, dan lijkt mij toch dat het bedrijf in de fout is gegaan, omdat je mensen hebt rondlopen die niet samen kunnen werken, terwijl je moet samenwerken.

De chemie van samenwerken moet dus in de omgeving zijn van het werk zijn, waarbij een heel ander belang ervan afhangt, dan t middagje uit. Op werk moet je samenwerken omdat de baas het verlangt of omdat je voor een klant iets gedaan wil hebben. De waarden die daaraan hangen, zijn anders dan een middag coaching krijgen. Wij verzorgen dus niet de stimulering van samenwerking, als wel dat we bedrijfsstructuren opzetten. Op deze manier doen we niks met het sociale aspect zelf, maar zetten wij een basis op voor het bedrijf. Als deze goed in elkaar steekt volgt het enthousiast samenwerken vanzelf. Waarom? Omdat het heel goed duidelijk is waarom je samenwerkt. Wij willen zo het scenario van het samen koffie drinken en daarna zeggen ‘we moeten weer aan het werk’ voorkomen. Die twee denkwijzen moeten samen.

Auteur: Bran Remie